نگاهی جامع به کارآیی مصرف نیتروژن و فسفر در زعفران (.Crocus sativus L)

زعفران (Crocus sativus L.) گیاهی است که از نظر بیولوژیکی یک ساله است، اما می‌تواند در شرایط زراعی به عنوان گیاهی چند ساله مورد کشت قرار گیرد. وجود اختلالات سیتولوژیکی به صورت ژنوم تریپلوئیدی و نیز خود ناسازگاری، عوامل ایجاد پدیده عقیمی در زعفران می‌باشند. از این رو، رشد زعفران هر ساله از طریق مناطق مریستمی که در سطح بنه‌ مادری قرار دارد، انجام می‌شود. با فعال شدن این مریستم‌ها رشد بنه‌های دختری در سطح بنه مادری آغاز می‌گردد. همزمان با رشد بنه‌های دختری در طی فصل رشد، بنه مادری به تدریج رو به تحلیل می‌رود. هر بنه دختری تشکیل شده نیز به نوبه خود در فصل بعد، یک بنه مادری تلقی می‌شود که می‌تواند جهت کشت مجدد استفاده شود. به دلیل ماهیت رشد چند ساله زعفران در شرایط زراعی، تحلیل بنه‌های مادری در طی فصل رشد و انتقال عناصر غذایی از اندام‌های هوایی به بنه‌های دختری در انتهای هر فصل رشد، مطالعه مکانیسم جذب و کارایی مصرف نیتروژن و فسفر در زعفران پیچیده‌تر از گیاهان یکساله و یا دو ساله می‌باشد. در این مقاله ابتدا به توصیف مکانیسم جذب نیتروژن و فسفر در اندام‌های هوایی و بنه‌های گیاه پرداخته شده است. در ادامه مهم‌ترین عوامل مؤثر در بهبود کارایی مصرف نیتروژن و فسفر در زعفران و ارتباط بین کارایی مصرف نیتروژن و فسفر مورد بررسی قرار گرفته اند.